Uitgelezen?! augustus 2018

In een eerdere column schreef ik over de kracht van de verbeelding, waarover een taal beschikt of in ieder geval kan beschikken. Door bepaalde woorden, omschrijvingen en taalconstructies te gebruiken kan een schrijver een beeld of zelfs een hele wereld oproepen. Nu is het op een bepaalde manier logisch om meteen aan geschreven teksten te denken wanneer ik het hierover heb, maar ik wil ook een uitstap maken naar een andere tak van taalsport.
Vorige week was ik bij een concert van Spinvis. In de buitenlucht genoot ik van fijne deuntjes in een intieme sfeer, waarin ieder nummer zijn eigen verbeeldingsruimte kreeg in het openluchttheater. Vele verhalen heb ik voorbij horen en zien komen; over Ronnie, over maandag en ook over Artis. Hoe we weemoed en storm kunnen verwelkomen, de tranen van onze hand kunnen drinken en hoe we ons geheime hart kunnen koesteren. Ook leerde ik dat je aan de oevers van de tijd best wel even rust kon nemen, om rond te kijken – je kunt namelijk ook wachten totdat het lichter wordt, want je hebt de tijd.
Met taal kun je spelen, goochelen, knutselen. Je kunt je, wanneer je schrijft of spreekt, een bepaalde ruimte veroorloven om jouw teksten tot leven te brengen. Sterker nog, je kunt die ruimte zelf ontwerpen, vormgeven of zelfs scheppen. Deze mogelijkheden brengen mij bij de jaarlijks terugkerende schrijfwedstrijd ‘Raadselige roos’, die georganiseerd wordt door het Literaire Café Venray.
Het thema van dit jaar is ‘speelruimte’ en dit thema mag verwerkt worden in een gedicht en/of een verhaal. Een gedicht moet uit minimaal vijftig en uit maximaal honderdvijftig woorden bestaan en een verhaal mag vijfhonderd tot vijftienhonderd woorden beslaan. De deadline voor het inzenden van het gedicht of verhaal is voor zondag 1 oktober 2018. Dit jaar wordt een oude traditie weer in ere hersteld: de schrijver of schrijfster van het gedicht of verhaal dat de eerste plek bemachtigt, ontvangt een trofee. Dit zal ook het geval zijn bij het winnen van de publieksprijs.
In een tijd waarin veel aandacht wordt besteed aan eigen-zijn, het zoeken naar identiteit en het vinden van je eigen plek kan het soms prettig zijn om juist de speelruimte op te zoeken. Wat is er mooier dan die vondst op papier te zetten?